Flashback Praag: waarom je een plek soms een tweede kans moet geven
Deze keer even geen flashback met foto’s en tips maar een persoonlijk verhaal. Het verhaal van mijn reis naar Praag. Of beter gezegd, reizen. Ik bezocht de Tsjechische hoofdstad in april 2010 en in augustus 2011. Alweer een aantal jaartjes geleden, maar het zit nog vers in mijn geheugen. Twee keer dezelfde bestemming, twee compleet verschillende ervaringen. Ik waarschuw je wel alvast: dit wordt een lang verhaal. Pak de popcorn er maar bij en ik wens je veel leesplezier!
Een sportieve reis? Nee dankje!
Op mijn middelbare school gingen 5 atheneum en 4 havo ieder jaar samen op een soort van vervroegde eindexamenreis. Ik mocht kiezen tussen een culturele reis naar Praag of een sportieve reis naar Oostenrijk. Twee bestemmingen waar ik als tiener niet echt warm voor liep en ik keek jaloers naar mijn klasgenoten van het gymnasium. Zij gingen lekker naar Rome, en dat alleen maar omdat zij Latijn als extra vak hadden. Dáár wilde ik dus wel naartoe (heb Rome nog steeds niet bezocht, maar dat terzijde).
Mijn keuze was trouwens wel snel gemaakt. Want sporten? Met een mountainbike de bergen in? Nee dankje, ik vond gymles al stom. In Praag kon je tenminste nog goed stappen, hoorde ik. En mijn middelbare schoolvrienden waren net zo onsportief als ik dus die kozen ook voor Praag. Gelukkig zat dat in ieder geval wel snor!
5 hele lange dagen...
En daar gingen we dan, op zondagmiddag 18 april 2010 in een bus vol gillende tieners. Na een oncomfortabele nacht slapen werden we ’s ochtends wakker gemaakt voor een korte stop in Karlovy Vary, oftewel Karlsbad. Wat een prachtige, pastelkleurige stad is dat zeg! Daar zou ik echt een keer terug willen gaan. Vervolgens werd de reis voortgezet en kwamen we eindelijk aan in Praag. Ook daar werd ik blij verrast door hoe mooi de stad is, met al haar prachtige monumenten.
Maar mijn reisgezelschap, dat viel op zijn zachts gezegd nogal tegen. Kijk, ik erger me echt niet snel aan mensen. Ik ben zelf een gigantische chaoot dus als iemand weet dat je mensen soms gewoon moet accepteren dan ben ik het wel. Maar een attitude, dat trek ik wel heel slecht. Ik heb het hier niet over mijn schoolvrienden trouwens, daar heb ik een hele gezellige tijd mee gehad. Maar sommige andere leerlingen kon ik echt achter het behang plakken!
Het werden vijf hele lange dagen waarbij we eigenlijk alleen de eerste en de laatste dag wat van Praag zagen. De overige dagen waren we vooral heen en weer aan het reizen in Tsjechië. We gingen onder andere naar de Skoda fabriek, de grotten van Kutna Hora, het concentratiekamp van Theresienstadt en het Ossuarium van Sedlec. Je weet wel, die kleine kapel die helemaal versierd is met botten.
Op de laatste dag hadden we wat vrije tijd in Praag, eindelijk niet meer verplicht met die hele groep zijn! Ik vond die laatste paar uurtjes in Praag heerlijk maar wat was ik blij toen we weer op de bus naar Nederland stapten. Dat was de eerste en enige keer in mijn leven dat ik ernaar uit keek om naar huis te gaan! Eenmaal thuis was het een heerlijk warme lentedag en viel ik uitgeput in slaap op een tuinstoel. Niet wetende dat ik bijna anderhalf jaar later weer door Praag zou lopen..
Dezelfde stad, een betere sfeer
Mijn tante plande een citytrip naar Praag voor haar verjaardag maar haar gezelschap zei af. Bij gebrek aan beter vroeg ze mij maar mee, haar 19-jarige nichtje die vooral wilde feesten (hou wel van je hoor tante!). Eerst dacht ik, wat, weer Praag? Maar al gauw bedacht ik me dat dit wel een mooie kans was om die dingen te doen en te zien die met school niet lukten. Plus dit was het laatste weekend van de zomervakantie, dus wat had ik te verliezen?
Zo gezegd zo gedaan. En zo stond ik op een bloedhete zomerdag weer in Praag. Ik herkende meteen dingen van mijn eerste bezoek zoals het Wenceslasplein en de astronomische klok natuurlijk. Maar mijn gevoel erbij, dat was precies het tegenovergestelde. Ik ervaarde vooral een gevoel van vrijheid. Zonder gezeur aan mijn kop vond ik de sfeer in Praag ook tien keer beter. Grappig hoe jouw eigen gevoel zoveel invloed heeft op wat jij van een plek vindt. Want natuurlijk was de sfeer in Praag niet anders dan eerst, ik ervaarde het simpelweg op een positievere manier.
We brachten twee dagen door in Praag en deze vlogen voorbij. We zagen historische monumenten met de hop-on-hop-off bus, aten heerlijke nutella pancakes bij Het Oude Stadsplein, genoten van het prachtige uitzicht op de Karelsbrug en gingen lekker dansen bij de clubs Karlovy en Roxy. Nadat we eerst hadden ingedronken met hele goedkope alcohol natuurlijk. Het was een zwoele zomernacht dus dat indrinken deden we gewoon gezellig buiten op Het Oude Stadsplein.
Onze terugvlucht ging op zondag om 9 uur, wat best een pittig tijdstip is na een hele nacht dansen. Ik was ontzettend moe maar ging met een positief gevoel naar huis. Blij dat ik Praag toch een tweede kans had gegeven en het nu wel een leuke stad vond.
Wat kun je hier van leren?
Hoe jij je voelt is ontzettend bepalend voor jouw mening over een plek. Als een reis tegen valt, vraag je dan af waar dat aan lag en wees eerlijk tegen jezelf. Was het weer heel slecht? Vond je het eten niet lekker? Waren de activiteiten niet zo leuk als je verwachtte? Teveel drukte om je heen? Of lag dat aan je gezelschap?
Natuurlijk kon ik in dit geval mijn reisgenoten niet kiezen. Maar stel ik was nooit terug gegaan naar Praag. Dan zou ik nu nog steeds een negatief gevoel hebben over Praag terwijl het gewoon een hartstikke leuke stad is.
Daarom kan ik het aanraden om een plek die tegenviel nog een keer te bezoeken. Nogmaals, ga bij jezelf na wat je er niet leuk aan vond. Is het iets wat je zelf kunt veranderen? Reis bijvoorbeeld in een ander seizoen om drukte of slecht weer te vermijden. Viel je gezelschap tegen ondanks dat je dikke vrienden bent? Accepteer dat diegene een andere reisstijl heeft en ga de volgende keer met iemand anders.
Soms bevalt een plek gewoon echt niet, en dat kan natuurlijk. Dan hoef je ook zeker niet terug te gaan. Maar het zou eeuwig zonde zijn om jouw mening over een plek te baseren op één negatieve ervaring.
Heb jij wel eens een bestemming een tweede kans gegeven?
Ayo! AR x
